Matruşka Kardeşliği

 

 

 

 

     Geçtiğimiz ay bir matruşka dosyası hazırlamış ve yazımı kendi matruşkalarımı yapma ümidiyle bitirmiştim. Neden matruşka derseniz o burada yazıyor. Çok şükür bu ay bitmeden kendi matruşkalarımı suni deriden çalıştım. Üstelik bunlar hem bebek hem bozuk para cüzdanı. Matruşkalarımı bitirince kendi orijinal Belaruslu matruşkamla tanıştırdım hemen. Akrabalarını görmüş kadar seven Belaruslu matruşkamın gözleri  mutlulukdan faltaşı gibi açıldı, ' e hadi bugünün anısına bir poz verin' deyince pek bir sevindiler...Yalnız benim matruşkalar bana benzemiş gözleri açık poz veremiyorlar ^_^

Yaz Bitmesin

 



 

    

 

 

     Ağustos sonunda yazmaya başlamıştım bu postu...Yolculuklar, yerleşmeler, telaşlar, beklentiler derken tamamlayamadım bir türlü - yooo tabi ki tembel değilim !!!-. Şimdi bu fotoğrafa bakınca o sıcak Ağustos sabahı, o güzelim bahçe, o mavi deniz aklıma geliyor ve...hayır ağlamıyorum gözüme toz kaçtı:(

Gurbet Kuşları

 

    

 

     Kösele deriden çalıştığım bu duvar süsüne her bakışımda aklıma bu isim geliyor; 'Gurbet Kuşları'...

Matruşka Dosyası

 

 

 

 

     



     

    

     Evim dergisinin Ağustos sayısında birbirinden güzel matruşka desenli yastıkları ve runner örtüleri görünce ' nasıl oldu da şu son dört yılda çok sevdiğim, bana hep bir insanın  tekdüze değil,  çok yönlü   olması gerektiğini ve hayata kendimizden kattığımız güzellikler kadar yaşadığımızı hatırlatan   matruşka bebeklerden bir ürün yapmadım ' diye çok hayıflandım. Ama bu hayıflanma uzun sürmedi tabii, ' geç olsun ama güzel olsun' diyerek önce bir matruşka dosyası hazırlamaya karar verdim....

Anneme Özel

      

       Gecikmiş bir anneler günü yazısı mı? Kesinlikle evet. Peki anneme ' ben anneler günü  için yaptığım hediyeyle ve seninle ilgili bir yazı yazdım' dersem bana ' anneler günü geçti sen daha yeni mi yazıyorsun???' der mi? Kesinlikle hayır. Çünkü annelik böyle birşey kusur görmez onların gözü. Arada bir 'keşke şöyle yapsaydın' çıkabilir ağızlardan ama o kadarcık hakları da olsun üzerimizde...

Bir Kutuyu Çok Sevdim

 

       İlk olarak belirtmeliyim ki bu yazı her insanın kutuları çok sevdiği düşüncesinden yola çıkılarak yazılmaktadır. Yani evinde bolca kutu biriktiren, teneke vita kutusu görünce bile içinden 'çok güzel' cümlesi geçen insan normaldir, çünkü ilk cümlede dediğim gibi herkes kutuları sever. Ben de 'her insan' gibi kutuları fazlaca seviyorum, ama son günlerde bir kutuyu çok daha fazla sevmeye başladım, 'madem benim olamıyor ben de resimlerini biriktiririm' diyerek internetten bulduğum resimlerini ona özel açtığım dosyada biriktirmeye başladım. Sonra bu hareketin o kutuya sahip olma yolunda bana hiçbir şey kazandırmayacağını farkedip 'kalk da paylaş dileğini, resmini mi çizersin yazısını mı yazarsın, birşey yap, belki meşhur 'secret' severler haklıdır, şöyle haykır bir evrene isteğini...' diyerek harekete geçtim.

Kalem Takı-ntısı

 

 

   

 

     Günlerden neydi bilmem, ya da neden yolda yürüdüklerini, ya da yürüdükleri zaman saatin kaç olduğunu. Ama ne zaman elime süsten püsten uzak bir kurşun kalem geçse yolda bulunup iki küçük çocuğa bölüştürülen kurşun kalem gelir aklıma.

Tahta Bavul

 

 

    

    

 

 

     Güzel bir günmüş, hava sıcak birazcık da nemliymiş, ne yaptığımın nereye gittiğimin önemi yokmuş, tahta bavulum yanımdaymış, bana yetermiş, sihirli bir kutu gibi ihtiyacım olan herşey sığarmış içine; küçük çiçekleri olan yazlık elbisem hiç kırışmazmış içinde, akşam serinliğinde istediğim renk triko hırkam hazırmış, renk renk bilekliklerime de okuduğum ve okuyacağım kitaplarıma da fazla fazla yer varmış içinde...