Gecikmiş bir anneler günü yazısı mı? Kesinlikle evet. Peki anneme ' ben anneler günü için yaptığım hediyeyle ve seninle ilgili bir yazı yazdım' dersem bana ' anneler günü geçti sen daha yeni mi yazıyorsun???' der mi? Kesinlikle hayır. Çünkü annelik böyle birşey kusur görmez onların gözü. Arada bir 'keşke şöyle yapsaydın' çıkabilir ağızlardan ama o kadarcık hakları da olsun üzerimizde...
Anneme anneler gününde kendi hazırladığım bir hediye vermem ilk değil. İlkokul dördüncü sınıfda bir dergi hazırlamıştım annem için; evdeki süslü bir defterin sayfalarına anneler hakkında bulabildiğim yazıları yazmış, resimler yapmış, bir kapak hazırlamış sonrada o sayfaların kenarını zımbalamıştım...Nasıl çirkin birşeydi! Ama tabi ki annem o sefil dergiyi halen daha saklıyor. Anne olmak zor, koşulsuz sevgi ve emek kısmını geçtim ama sırf yavrusunun eli değdi diye komik bir dergiciğe dünyanın en kıymetli nesnesi muamelesi yapmak sevginin tepe noktası...Hepinizin annesinin sakladığı ve gözleri yaşararak baktığı böyle tuhaf hediyeleriniz, eğri büğrü çocukluk resimleriniz var biliyorum ve dünyada bize bu kadar kıymet veren biri daha olmayacak onu da biliyorum...
İşte bu sene " madem ne yaparsan ne yap annen seni hep 'pamuğum' diye seviyor, çarşıdan pazardan ne hediye alsan o dergiciğin yerini tutmuyor bir türlü, e bu kadar da kesip, biçip, boyayıp çalışıyorsun, hünerlerini bu sefer de annen için konuştur" dedim kendi kendime ve anneme deriden bir el çantası yaptım. İyi ki de yapmışım çünkü, dediğim gibi, günlerce düşünüp taşınıp bir hediye alsaydım bu etkiyi yaratamazdım annemin üzerinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder